Oferta - podstrony

Terapia NeuroTaktylna dr Svetlany Masgutowej, to metoda pracy z dziećmi i dorosłymi. Głównymi celami terapii neurotaktylnej jest poprawa świadomości ciała, regulacja wrażliwości dotykowej, regulacja pracy czucia dotykowego, regulacja napięcia mięśniowego, poprawa zdolności manualnych. Ponadto terapia neurotaktylna wspomaga integrację sensoryczną, aktywizuje procesy integracji sensomotorycznej, wspomaga funkcjonowanie układu limfatycznego, wpływa pośrednio na regulację procesów układu hormonalnego, wpływa pośrednio na pracę przysadki, podwzgórza, szyszynki.

Terapia taktylna polega na wykonywaniu delikatnego masażu różnymi technikami stymulując skórę. Terapia jest rodzajem masażu poszczególnych partii ciała: rąk, nóg, tułowia, głowy, dłoni, stóp.

Podczas terapii stosowane są następujące techniki:

• Lekki dotyk - stymulujacy naskórek i skórę właściwą,
• Średni dotyk - średnia siła podczas ucisku, aktywizacja wolnych zakończeń nerwowych skóry,
• Głęboki dotyk - aktywizacja mechanizmu interakcji pomiędzy skóra a mięśniami ścięgnami i kośćmi.

Na podstawie „MNRI® Terapia NeuroTaktylna dr Svetlany Masgutovej” Międzynarodowy Instytut Dr Svetlany Masgutovej, Warszawa 2018.

Terapia Taktylna

Neurotaktylna

Wskazania do terapii Taktylnej:

• Niestabilność emocjonalna;
• Przejawy zachowania agresywnego;
• Trudności w nauce, dysleksja i dysgrafia;
• Zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADD, ADHD);
• Problemy z koncentracją;
• Dokuczające lęki i fobie;
• Nadwrażliwość i podwrażliwość na dotyk;
• Autyzm, spektrum autyzmu lub zespół Aspergera;
• Zespół Downa;
• Zaburzenia mowy;
• Opóźniony rozwój psychomotoryczny i umysłowy;
• Zaburzenia świadomości ciała i zaburzenia orientacji przestrzennej;
• Uszkodzenie układu nerwowego (w wyniku wypadku komunikacyjnego, udaru);
• Porażenie Mózgowe.

Przeciwwskazania do terapii Taktylnej:

• Wszelkiego rodzaju zmiany dermatologiczne,
• Gorączka,
• Wczesny okres po złamaniach, skręceniach, zwichnięciach,
• Ostre stany zapalne i stany alergiczne skóry,
• Skaleczenia skóry,
• Zapalenie węzłów chłonnych,
• Krwotoki lub tendencje do ich występowania,
• Zapalenie i zakrzepica żył,
• Niewyrównane wady serca.

Jak głosi słynne przysłowie: mowa jest srebrem. Nie da się ukryć, że bez niej codziennie funkcjonowanie w społeczeństwie byłoby wyjątkowo utrudnione. W końcu to rozmowa jest podstawą komunikacji - pomaga nam wyrażać swoje uczucia, potrzeby i spostrzeżenia. Niestety, dla wielu osób trudności związane z mową mogą stanowić prawdziwe wyzwanie i ograniczać ich zdolność do swobodnej interakcji z innymi.

Na szczęście, na straży rozwoju komunikacyjnego stoi nie kto inny, jak neurologopeda. Zajmuje się on diagnozowaniem zaburzeń mowy, będących wynikiem błędnego funkcjonowania centralnego układu nerwowego. W gestii neurologopedy leży także prowadzenie terapii młodych oraz dorosłych pacjentów - podczas spotkań nie tylko pomaga on im w rozwijaniu umiejętności językowych, ale także stara się odblokować ich pełen potencjał komunikacyjny.

Neurologopedzi pracują z dziećmi, młodzieżą oraz osobami dorosłymi borykającymi się z zaburzeniami mowy o podłożu neurologicznym. Pacjenci uczęszczający na terapię neurologopedyczną to najczęściej:

• dzieci urodzone przedwcześnie,
• osoby u których występują różnego rodzaju zaburzenia neurologiczne,
• dorośli po przebytym udarze lub wypadkach komunikacyjnych, w których doszło do uszkodzenia mózgu,
• niemowlęta z zaburzeniami czynności prymarnych (zaburzenia połykania, żucia, ssania, gryzienia, połykania, itp.),
• młode osoby, u których podejrzewa się spektrum autyzmu, mózgowe porażenie dziecięce, afazję dziecięcą oraz zepół Aspergera,
• młodzież ze stwierdzoną dysleksją rozwojową (w tym dysortografią, dysgrafią oraz dyskalkulią).

Warto też wspomnieć, że neurologopeda pracuje również z osobami, które borykają się z niepłynnością mówienia - giełkotem lub jąkaniem.

Podobnie jak w przypadku większości terapii, pierwsza wizyta u neurologopedy polega na lepszym poznaniu pacjenta, dotarciu do źródła jego problemów z mową oraz ułożeniu planu leczenia. Zazwyczaj odbywa się to poprzez:

• wykonanie kompletnej diagnozy,
• przeprowadzenie rzetelnego wywiadu z rodzicami bądź opiekunami młodego pacjenta,
• analizę dokumentacji medycznej (w tym dokumentacji laryngologicznej, foniatrycznej oraz neurologicznej).

W wielu przypadkach ważną rolę odgrywa dokumentacja medyczna matki z okresu ciąży i porodu - jeżeli do neurologopedy wybieramy się z dzieckiem, warto mieć ją pod ręką. Co więcej, jeśli maluch nosi okulary lub aparat słuchowy, również należy zabrać je ze sobą. W przypadku niemowląt to butelka, smoczek lub nawet ulubiona zabawka może okazać się kluczową wskazówką podczas stawiania diagnozy. Dopiero po dostarczeniu stosownych danych, neurologopeda jest w stanie zaplanować przebieg terapii.

Wielu rodziców obawia się wywiadu z neurologopedą - zupełnie niepotrzebnie! Zazwyczaj porusza on takie kwestie, jak:

• przebyte choroby dziecka,
• okres gaworzenia, głużenia,
• występujące w rodzinie choroby przewlekłe,
• pierwsze słowa malucha (jakie były, kiedy się pojawiły),
• medykamenty przyjmowane przez matkę podczas trwania ciąży,
• przebieg ciąży oraz ile niemowlę otrzymało punktów w skali Apgar,
• rozwój motoryczny dziecka (chodzenie, wstawanie, łapanie, siadanie).

W zależności od rodzaju zaburzenia oraz stopnia jego nasilenia, neurologopeda - nim przedstawi konkretną diagnozę i plan leczenia - może skierować pacjenta na konsultację do innych specjalistów, w tym do: orotdonty, fizjoterapeuty, audiofonologa, psychologa lub laryngologa. Bardzo często neurologopedzi ściśle współpracują też z psychiatrami i neurologami, z którymi omawiają wyniki poszczególnych badań.

Odpowiedź na powyższe pytanie jest dość oczywista. Jeżeli dziecko lub osoba dorosła zmaga się z zaburzeniami mowy o podłożu neurologicznym, wówczas wizyta u neurologopedy jest wręcz niezbędna, aby odzyskać pełną sprawność aparatu mowy. Do specjalisty można jednak udać się także w celach profilaktycznych - funkcje komunikacyjne, poznawcze, zasób słów oraz rozwój umysłowy warto sprawdzić już u dzieci w wieku przedszkolnym.

Terapia neurologopedyczna w Gdańsku skupia się na indywidualnych potrzebach pacjenta. Poprzez cierpliwość, zrozumienie i profesjonalizm, neurologopeda tworzy bezpieczną przestrzeń, w której zarówno dzieci jak i dorośli, mogą rozwijać swoje zdolności komunikacyjne we własnym tempie. Dzięki współpracy z neurologopedą mowa staje się prawdziwym srebrem, które świeci jasno w życiu pacjentów. Terapia pomaga im odzyskać pewność siebie, poprawić jakość relacji z innymi i osiągnąć większą niezależność w codziennym funkcjonowaniu.

W dzisiejszych czasach coraz częściej słyszymy o pozytywnym wpływie sztuki na umysł człowieka. Podczas wykonywania czynności plastycznych, muzycznych lub innych form ekspresji, poszczególne obszary mózgu zostają pobudzone do pracy. To swego rodzaju trening, który w wyjątkowy sposób wpływa na zdolności intelektualne dorosłych, a w przypadku dzieci - stymuluje ich wszechstronny rozwój.

Arteterapia, zwana także Artterapią, to nic innego, jak terapia poprzez sztukę. Wykorzystuje ona różne dziedziny artystyczne jako formę psychoterapii - od malowania, poprzez taniec, aż po garncarstwo czy śpiew. Z arteterapii korzystać mogą dzieci, dorośli, a także seniorzy. Choć świetnie wpływa na psychikę pacjentów, to jest także nieocenioną pomocą w leczeniu chorób i zaburzeń fizycznych.

O pozytywnym wpływie sztuki na obszar psychofizyczny człowieka głośno zrobiło się pod koniec XIX wieku, gdy to dwaj francuscy psychiatrzy - Max Simon oraz Ambroise Tardieu - zaczęli wykorzystywać arteterapię (art therapy) w swoich praktykach lekarskich. Wówczas termin ten jeszcze nie obowiązywał. Po raz pierwszy użył go dopiero w 1942 roku brytyjski nauczyciel sztuki, pisarz i artysta - Adrian Hill. Co ciekawe, o istocie twórczości artystycznej już wtedy mówili tacy badacze natury ludzkiej jak Carl G. Jung, czy Sigmund Freud.

Na polskim gruncie arteterapia pojawiła się nieco później, ponieważ na początku XX wieku. Wówczas profesor Stefan Szuman - wybitny lekarz i psycholog - opublikował w periodyku “Szkoła Powszechna” pierwszy polskojęzyczny artykuł dotyczący terapii sztuką. Z kolei w latach 60. i 70. XX wieku, słynny krakowski onkolog Julian Aleksandrowicz, walczył o wprowadzenie tej metody do szpitali w celu uzupełnienia standardowych form terapii.

Arteterapia Dla Kogo

Nie istnieją żadne ograniczenia dotyczące wieku czy stanu zdrowia osób korzystających z arteterapii. To bezpieczna i uniwersalna metoda, szczególnie polecana w przypadku posiadania zaburzeń na tle psychicznym, w tym stanów lękowych, nerwicy czy depresji. Terapia sztuką pomaga się zrelaksować, wyciszyć i uwolnić od napięcia. W dodatku może stanowić wsparcie w procesie leczenia uzależnień i powrotu do normalnego życia - na przykład po przebytej traumie.

Arteterapia pomaga dzieciom ze spektrum autyzmu pozbyć się negatywnych emocji, wpływa pozytywnie na ich rozwój oraz pozwala wyrażać siebie. Metoda ta może być także stosowana jako terapia uzupełniająca w leczeniu chorób somatycznych, w tym nowotworów. Poza właściwościami terapeutycznymi, sztuka wpływa korzystnie na umysły najmłodszych, pozwala im ćwiczyć swoje zdolności manualne, a niekiedy również staje się ich ukochaną pasją.

Arteterapia to wyjątkowo efektywna forma pracy z pacjentem, która pozytywnie oddziałuje zarówno na jego sferę fizyczną, jak i psychiczną. Metoda ta spełnia wiele funkcji, wśród których wyróżnić możemy:

• Funkcję rekreacyjną - arteterapia jest świetnym sposobem spędzania czasu wolnego. Pomaga się zrelaksować, oczyścić umysł, a także uwolnić od szkodliwego stresu.
• Funkcję korekcyjną - metoda ta stanowi ważny element w procesie odzyskiwania utraconej równowagi psychicznej. Sztuka buduje wśród pacjentów pozytywne nastawienie do świata, pozwala rozładować frustrację i wyzbyć się negatywnych emocji, a także pomaga w leczeniu depresji i stanów lękowych.
• Funkcję integracyjną - jeśli chodzi o profesjonalne zajęcia z terapii sztuką, to zazwyczaj są one prowadzone w grupach kilkuosobowych. Stwarza to pole do integracji z innymi, zawierania nowych znajomości i otwierania dyskusji tematycznych. Wszystko to sprzyja rozwijaniu umiejętności interpersonalnych pacjenta.
• Funkcję edukacyjną - poprzez obcowanie ze sztuką człowiek rozwija zdolności do empatii, wzbogaca swoje życie wewnętrzne, a przy tym zdobywa nowe umiejętności i poszerza zasób wiedzy.

Arteterapia

Kiedy Isc Do Psychologa

Jak sama nazwa wskazuje, arteterapia obejmuje wszystko, co związane jest ze sztuką. W zależności od potrzeb i preferencji pacjenta, metoda ta może przybierać różne formy, takie jak:

• Muzykoterapia - praca z muzyką jest w stanie otworzyć pacjenta na nowe doświadczenia. Osoby uczęszczające na muzykoterapię chętniej otwierają się na nowe znajomości, przełamują swoje bariery komunikacyjne oraz wyrażają swoje uczucia.
• Choreoterapia - taniec również ma działanie terapeutyczne. Poprzez ruch uwalniane są endorfiny, które odpowiadają za dobry nastrój. Kołysząc się w rytm muzyki wyzbywamy się stresu, a także pozbywamy się starych wzorców ruchowych i nabywamy nowe. Choreoterapia uczy również świadomości swojego ciała i buduje pewność siebie.
• Rysunek i malarstwo - poprzez kredki, ołówki i pędzle, mali pacjenci ćwiczą motorykę małą (sprawność dłoni i palców) oraz jak przelewać swoje emocje na papier. Taka forma terapii pomaga pacjentom rozładować stres, nabyć nowe umiejętności i rozwinąć zdolności artystyczne. Fotografia - przy pomocy różnych sprzętów i technik fotograficznych, pacjenci mogą tworzyć zdjęcia wyrażające ich stan emocjonalny. Taki zabieg pozwala uporządkować sferę psychiczną i lepiej przedstawić swoje potrzeby.

Podobnie jak w przypadku większości sesji terapeutycznych, jedne zajęcia z arteterapii trwają zwykle 45-60 minut. Całość poprzedzona jest wywiadem z pacjentem, podczas którego ustalane są jego potrzeby, oczekiwania oraz cele, które chce osiągnąć. Jeżeli istnieje taka potrzeba, terapeuta omawia także w sposób szczegółowy jak wygląda terapia oraz jakie techniki artystyczne będą w trakcie niej wykorzystywane.

Po zaznajomieniu pacjenta z planem terapeutycznym zazwyczaj przechodzi się do części właściwej - a więc samej arteterapii. Tutaj pacjent pod okiem specjalisty tworzy oraz obcuje ze sztuką, uwalniając przy tym swoje emocje i myśli. Po tym etapie następuje tzw. część refleksyjna. Polega ona na odbyciu konsultacji z terapeutą, interpretacji stworzonej pracy artystycznej oraz podsumowaniu swoich wrażeń i przeżyć. Na ich podstawie specjalista ocenia postępy terapii oraz ustala cele na kolejne sesje.

Arteterapia Sesja

Skolioza, wady postawy, dysfunkcje ruchowe, zaburzenia napięcia mięśniowego - to tylko niektóre ze schorzeń, które wymagają specjalistycznej pomocy pod okiem doświadczonego fizjoterapeuty. Wyłącznie odpowiednia diagnostyka i indywidualnie dobrane metody terapeutyczne pozwalają na poprawę stanu małego pacjenta, a niekiedy nawet całkowite wyleczenie doskwierającej mu przypadłości.

Podjęcie fizjoterapii odpowiednio wcześnie jest w stanie zredukować, bądź też wyeliminować wszelkie problemy pojawiające się w obszarze narządów ruchu u dzieci i niemowląt. Pomoc wykwalifikowanych terapeutów w Gdańsku zapewnia młodym podopiecznym szansę na w pełni sprawne życie.

Młodzi rodzice często nie zdają sobie sprawy, jak ważne jest zabieranie swoich dzieci na konsultacje do fizjoterapeuty. Taka profilaktyczna postawa jest w stanie uchronić niemowlęta przed problemami w przyszłości - takimi jak płaskostopie, czy różnego rodzaju wady postawy. Kiedy i dlaczego należy zabrać dziecko na konsultację fizjoterapeutyczną?

• Aby sprawdzić, czy rozwój dziecka przebiega prawidłowo;
• Jeśli niemowlę cierpi na asymetrię - preferuje ustawienie głowy i ciała w jednym kierunku;
• Gdy maluch ma zaburzenia regulacji napięcia mięśniowego - odgina się, pręży lub jest wiotkie, “przelewa się przez ręce”;
• Jeśli dziecko nie toleruje pozycji leżenia na brzuchu (oznaką tego zjawiska jest częsty płacz), nie podpiera się na rączkach;
• Gdy niemowlę ma spłaszczoną główkę lub preferencję wykrzywiania jej w konkretną stronę;
• Gdy lekarz zdiagnozował chorobę genetyczną u dziecka, ma ono problemy neurologiczne, jest wcześniakiem lub po urodzeniu stwierdzono u niego wadę stóp;

Konsultacja fizjoterapeutyczna w Centrum Terapii Gadasie w Gdańsku podzielona jest na etapy. Pierwszy z nich to szczegółowy wywiad na temat przebiegu ciąży i okresu tuż po porodzie - z tego względu na wizytę należy ze sobą zabrać stosowną dokumentację medyczną. Kolejna faza to badanie dziecka i postawienie przez fizjoterapeutę odpowiedniej diagnozy.

Gdy wszystkie wnioski zostaną wysunięte, nadchodzi czas na omówienie celu i planu terapii. Na tym etapie fizjoterapeuta instruuje rodzica, w jaki sposób powinien pracować z maluchem w domu. Kolejna wizyta to już rozpoczęcie profesjonalnej terapii i udzielenie dodatkowych wskazówek dotyczących samodzielnych ćwiczeń w czasie wolnym.

Metoda NDT-Bobath to neurorozwojowa koncepcja rehabilitacji, która ma pomóc dziecku w uzyskaniu jak największej samodzielności w czynnościach życia codziennego. NDT-Bobath stosuje się najczęściej u maluchów z zaburzeniami neurologicznymi, aby były one w stanie wykorzystać pełnię swoich możliwości - na tyle, na ile pozwala im istniejące uszkodzenie Ośrodkowego Układu Nerwowego.

Metoda NDT-Bobath jest polecana w szczególności dzieciom objętym:

• chorobami genetycznymi
• schorzeniami neurologicznymi
• opóźnieniem w rozwoju psychomotorycznym

Pozostałe wskazania do terapii metodą NDT-Bobath obejmują, między innymi, uszkodzenia splotów nerwowych, wady rozwojowe, zaburzenia karmienia, asymetrię, wzmożone napięcie mięśniowe, mózgowe porażenie dziecięce, czy też przepuklinę oponowo-rdzeniową.

W skład NDT-Bobath wchodzą:

• Techniki stymulacyjne
• Instruktaż pielęgnacji niemowląt
• Elementy terapii zajęciowej (w tym terapia ręki)
• Wspomagania prowadzone przez terapeutę do zapoczątkowania wykonania ruchu przez dziecko
• Dobór indywidualnie dostosowanego zaopatrzenia ortopedycznego u dzieci ze schorzeniami neurologicznymi
• Techniki neurologopedyczne wspierające karmienie, połykanie oraz prawidłowe zabezpieczenie pozycji do karmienia

Terapia NDT-Bobath oparta jest o badanie, które oprócz obserwacji obejmuje specjalistyczne testy i skale określające stopień funkcjonalny pacjenta. Z kolei ćwiczenia zalecane do wykonywania z dzieckiem w domu są podstawą do uzyskania najlepszych efektów w jak najkrótszym czasie.